စ’အိုင်ခန့် (နှင်းခဲမြေ)
“အယူ” ဆိုတဲ့တောင်စွယ်တောင်တန်းကြားက
မြစ်ဖျားခံစီးဆင်းတဲ့ အတ္တရေနီကြမ်းတစ်ချို့ကြောင့်
အနယ်အနှစ်တွေနဲ့ ကိုးသွယ်နဒီရဲ့ရေကြည်
လှိုင်းဂယက်ထ နှောက်ကျိသွားခဲ့တာ
မင်းသိပါတယ် သူငယ်ချင်း။
နှောက်ကျိနေတဲ့ ကိုးသွယ်နဒီမြစ်ရေကို
ခြေဆေးခဲ့ကြသည့်တိုင် မကျေနပ်နိုင်တဲ့ မဟာတစ်သိုက်
တို့ရဲ့သွေးနဲ့ ငါတို့ရဲ့မြေကို စွေးစွေးနီအောင်အရောင်ချယ်နေကြတာ
မင်းသိပါတယ် သူငယ်ချင်း။
သံလွင်သောင်ရင်းဆုံရာ မိုးမခရိပ်မြုံ ဒို့မြစ်ဆုံမှာ
ငါတို့ညီအကိုချင်း ချစ်ခြင်းမဲ့စစ်ခင်းလျှက်
အမုန်းဖွဲ့ပြီး ခွဲခွာခဲ့ကြရတာ
ပျဉ်းမငုတ်တို ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်မဟုတ်တဲ့
မိုးမခငုတ်တို ဇာတ်ကြမ်းတစ်ပုဒ်ဆိုတာ
မင်းသိပါတယ် သူငယ်ချင်း။
သုံးရောင်ချယ် ကိုးနဒီသွယ်တဲ့
ဖားစည်ပုံပါ အလံတော်အောက်မှာ
နောင်မမုန်းကြေး ဖွဲ့စုံနေထိုင်နိုင်ရေးမူတွေချ
အပြောနဲ့လုပ်ရပ် လက်တွေ့ကျတာ မကျတာထက်
ဒါတွေဟာ ယုံတမ်းစကားသက်သက် မဟုတ်ဘူးဆိုတာ
မင်းသိပါတယ် သူငယ်ချင်း။
ဥပက္ခာဆိုတဲ့ လမ်းကျဉ်းကလေးထဲ
မခို့တယို့ ဟန်ဆောင်မှုတွေနဲ့
ပြာဖုံးနေတဲ့ မင်းရဲ့ဝံဿာနုအကြွင်းကျန်စတွေနဲ့
စည်းလုံးညီညွှတ်ခြင်းဆိုတဲ့
ဝေါဟာရရဲ့ အနက်အဓိပ္ပါယ်ကိုဖွေရှာရင်း
သွေးစက်ပြွန်းတဲ့ ဖုန်းဆိုးမြေမှ
အလင်းမဲ့ကြယ်စင်လေးတွေ လင်းလဲ့တောက်ပစေဘို့
နှင်းပွင့်လေးတွေခင်းတဲ့ မနက်ဖြန်ရဲ့ခရီးလမ်းမှာ
ဒို့တတွေအတူတူ လျှောက်လှမ်းရဦးမယ်ဆိုတာပါပဲ။
